Posiew tlenowy
Bakteriologiczny posiew nasienia jest wykonywany w diagnostyce i leczeniu stanów zapalnych męskich narządów płciowych. Nasienie fizjologicznie nie jest sterylne ze względu na drobnoustroje znajdujące się na skórze w okolicy ujścia cewki moczowej oraz wewnątrz cewki. W przypadku, gdy liczba drobnoustrojów przekracza, zależnie od źródła, 103 lub 104 na mililitr nasienia mamy do czynienia z bakteriospermią. Liczby 103 i 104 określają liczbę CFU (ang. colony forming unit) – jednostek tworzących kolonie, która jest mniejsza od całkowitej liczby komórek bakteryjnych w próbce, lecz jest przyjmowana do oceny liczebności drobnoustrojów. Mikroflora bakteryjna układu płciowego mężczyzn, potencjalny czynnik etiologiczny zakażeń, jest zmienna i bogata. Zależy od populacji (kraju lub miasta) i zmienia się w czasie. Do wymiany szczepów bakterii lub zmian częstości ich występowania dochodzi m.in. w wyniku stosowania leków przeciwbakteryjnych. Do bakterii będących najczęstszą przyczyną zakażeń męskiego układu rozrodczego, a tym samym najczęściej spotykanych w nasieniu należą tlenowce: paciorkowce: S. agalactiae, S. viridians; gronkowce: S. saprophyticus, S. epidermidis, S. aureus;, Proteus spp. Klebsiella pneumoniae, Enterobacter aerogenes; względne beztlenowce: Corynebacterium spp., Citrobacter koseri, Gardnerella vaginalis; Serratia fonticola, Enterococcus spp; Morganella morganii, E. coli oraz beztlenowce: Peptostreptococcus spp; Veillonella spp. Posiew nasienia konieczny jest dla wykonania antybiogramu i wdrożenia odpowiedniej terapii. Wskazaniem do wykonania posiewu nasienia są objawy kliniczne zapalenia (na ogół jąder, najądrzy, pęcherzyków nasiennych i prostaty) potwierdzone przez stwierdzenie obecności leukocytospermii w badaniu ogólnym nasienia.